صبروحوصله امام حسین (ع)به قدری بود که جبرئیل درباره صبر و عطش او گفت:آسمان از صبرش انگشت بحیرت به دهان میگزارد او آنقدر صبر میکند که پوست بدن اطفالش از تشنگی به هم جمع میشود و لب هایش از رطوبت خالی و خشک میگردد و باز هم به دشمن نفرین نمی کند بلکه آنان را با دعا هدایت میکند و می فرماید:خداوندا این قوم را هدایت فرما((صغیرهم یمیته العطش و کبیرهم جلده منکمش))مورخان نیز نوشته اند به قدری صبر امام حسین (ع) در مصیبت با اهمیت و با عظمت بود که در روی کره زمین مصیبتی چون مصیبت امام حسین(ع) رخ نداده و بزرگترین آثار مصیبت او صبر حسین است.
مطالب مرتبط
ویژگی زندگانی امام حسین (ع) ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
آرشیو
نظرسنجی
نظر شما در رابطه با این سایت چه میباشد؟
پیوندهای روزانه
آمار سایت